Dla mnie 1th place to powinno być Sam & Max Season 3: Beyond the Alley of Dolls. Najlepszy odcinek z całego sezonu (chociaż konkurencja jest ostra, bo wszystkie są zaje*iste)

Ja w Panterę nie miałem okazji, ale takie, które zapamiętam to na pewno seria Reksio oraz Wilk i Zając 2

4th place


Bardzo długo podchodziłem do pisania tej recenzji Oj będzie ciężko...


I. Classical Classic
W czasach, kiedy zawiązanie buta było zagadką na poziomie szyfru Enigmy, a samodzielne przejście przez ulicę kończyło się atakiem histerii nadopiekuńczych rodziców zawsze można było liczyć na wirtualny świat. Niestety, on dawał nam zadania godne bogów Olimpu, a co dopiero takich nędznych śmiertelników jak my, gracze. The Neverhood jest dla mnie bardzo ważnym tytułem, gdyż była to pierwsza gra, z jaką przyszło mi się zmierzyć (serio). Nadchodzi czas Apokaliptycznej trudności...



II. Znajdź milion szczegółów
To prawda, że starsze tytuły dawały nam nadludzki poziom trudności. Mając w domu The Neverhood, mogłem być niezwykłym przykładem takiej właśnie ofiary losu. Gra (dodajmy, że z 1996 r.) jest najtrudniejszą grą, jaką kiedykolwiek miałem szansę widzieć . Każdy ruch, każde posunięcie może sprawić, że po prostu jej nie ukończymy. I tak właśnie było z oldskulowymi tytułami . Wystarczy jedna nie zebrana przez nas kaseta, czy klucz i cały nasz postęp diabli wezmą. Ale...widać takie było zamierzenie twórców



III. Witamy w nowym świecie
W grze sterujemy Claymanem, plastelinowym ludkiem, który nie ma określonego zadania. Po prostu budzi się w pomieszczeniu i tu się nasza przygoda zaczyna. Okazuje się, że żyjemy w Neverhoodzie. Mieście stworzonym przez potężnego boga, którego imienia nie pamiętam. Dany bożek okazał się być bardzo samotny, więc stworzył sobie kilku towarzyszy. Jeden z nich zechciał władzy, wszechpotężnej mocy...ale o tym więcej już w samej grze (Spoiler-Man).



Ogólnym założeniem gry miała być jej niesamowita trudność i zróżnicowanie zagadek. Raz będziemy musieli jeździć wagonikiem, innym razem doprowadzić myszkę do sera, jeszcze indziej iść przez niekończący się korytarz ok. 4-5 minut. I wszystko to z plasteliny.




Tytuł zdecydowanie pełen uwagi i wytężania mózgownicy. Ukończyłem go z uśmiechem na twarzy. Warto się nim zainteresować, gdyż to kawał dobrej gry z naprawdę wygórowanym poziomem trudności, którego po prostu brakuje w dzisiejszych tytułach

Podsumowując

Ocena: 8/10


Plusy
+l Jak na grę z 1996 roku... <oklaski>
+l Ciekawa fabuła
+l Bardzo dobra rozgrywka i efekty specjalne
+l Wymagający poziom trudności...

Minusy
-l ...Aż za wymagający (jak to, do cholery, przejść bez poradnika?)
-l Trochę, a nawet bardzo dziwna
-l Może odstraszać plastelinową grafiką


Liczę na wyrozumiałe opinie To była moja pierwsza gra.

Wybaczcie tylko, że tak krótko

Szykujcie kurtki, bo w następnej recenzji...jedziemy do Rosji!

Ostatnio edytowany przez REFLUX (2011-10-09 18:37:41)

Puzzle Agent!!

3rd Place



W recenzji znajdują się również zdjęcia z części drugiej.



I. Przyjrzyjmy się...
Rosja, czasy dzisiejsze, amerykańska prawniczka Kate Walker wyjeżdża w Europę w celu przejęcia starej fabryki zabawek. Niestety, sprawa komplikuje się, gdyż ostatnia spadkobierczyni fabryki, Anna Volarberg, nie żyje. Oznacza to, ze fabryka jest wystawiona na sprzedaż. Kate zostaje wysłana do notariusza, który ma pomóc w przedsięwzięciu.



Dziwnym trafem notariusz dostał dzień przed śmiercią Anny list od niej, w którym informuje go o niezwykłym fakcie. Okazuje się, że brat Anny wciąż żyje i mieszka gdzieś na Syberii. Oznacza to, że fabryka bez jego zgody nie może zostać odsprzedana. Kate wyrusza więc w zimną Rosję, aby odszukać ostatniego spadkobiercę rodzinnego majątku.


II. Świat automatów
Nasza bohaterka zaczyna swoją podróż w Valadeline. Małym miasteczku odłączonym od cywilizacji. Mieszczanie są bardzo staroświeccy, a w codziennych czynnościach pomagają im automaty, czyli zautomatyzowane mechanizmy przewyższające możliwościami współczesne roboty. Niektóre z nich posiadają również coś w klimacie ,,duszy''. Mogą mieć różne charaktery i humory. Na naszej drodze spotykamy Oscara, maszynistę pociągu. Pomagamy mu zdobyć nogi, których...ktoś zapomniał mu dorobić, a on jest nam winny przysługę. Dodatkowo, podczas wędrówki natkniemy się na mnóstwo innych zautomatyzowanych urządzeń. Zazwyczaj jednak będziemy musieli je odpowiednio włączyć. Przykładowo, jednych będziemy musieli nakręcić, innym wlać trochę oleju, jeszcze innym przynieść zapasowe części. Zadania te jednak nie zawsze muszą być takie proste...



III. Klimat, muzyka i wad opisanie
Syberia zdecydowanie nie jest grą stworzoną dla rozgrywki. Najważniejszym jej aspektem jest niepowtarzalny klimat wschodniej Europy, którego nie da się skopiować. Niezwykłe krajobrazy; monumentalne góry, lasy i budowle; automaty poruszające się z gracją i swoim ,,mechanicznym'' stylem. Wszystko to sprawia, że gra jest po prostu przepiękna. Na pochwałę zasługuje tu też muzyka, która choć nawiedza nas rzadko, to oddaje niesamowite uczucie mroźnych stron Europy. Moje uznanie zdobył tutaj główny motyw muzyczny, który jest kwintesencją całej gry.



Niestety, wraz z plusami gra musi się uporać z moja krytyką. Animacja, choć ładna, jest bardzo cięta i powolna. Jednak, nie ma chyba co się użalać nad grą z 2002 roku. Warta pożałowania jest też gra polskich aktorów. Dubbing jest fatalny. Aktorzy mówią bardzo sztucznie, a w niektórych momentach wyciszałem głośniki, byle tylko nie słyszeć rzępolenia porównywalnego z darciem papieru. Kolejną wadą jest na pewno monotonność rozgrywki. Jest to poniekąd gra każualowa, nie stworzona dla takiego hardcorowego gracza jak ja. Jednak rzucę na tę wadę nieco przychylniejszym okiem, gdyż jak już mówiłem:

Reflux napisał:

Syberia zdecydowanie nie jest grą stworzoną dla rozgrywki.

Podsumowując
Wybaczcie długość, ale więcej nie udało mi się wykrztusić o tej grze

Ocena (no, zgadnijcie): 8/10

Plusy:
+l Mimo upływu lat, nadal interesująca.
+l Niezła grafika
+l Niezapomniany klimat
+l Od rzeczy fabuła i przebieg akcji
+l Ciekawy pomysł na grę

Minusy:
-l Monotonna rozgrywka
-l Polski dubbing...Ach!
-l Dla Świeżaków w grach P&C nudna do bólu!


Bezzwłocznie biorę się za robienie kolejnej recenzji . Drugie miejsce to nie będzie tubisiowy krem. Muszę się poważnie przygotować

Syberia? Dostałem to od kolegi i średnio polubiłem (2 część, pierwsza mi nie poszła) chociaż właściwie grałem chwile.
Wciąż mam gdzieś na kompie nieskończone

Wybaczcie, że recenzje są takie krótkie, ale to są Point&Click Nie da się o nich więcej powiedzieć